Ya, dat is iets Indisch

In het kader van verbinden en overdracht besloten Dewi, Charlene en Stephan dat het weer een keer tijd werd om samen een Indische activiteit te bezoeken. Na wat te brainstormen werd er besloten om naar de theatervoorstelling van Ricky Risolles te gaan. Zelf was ik (Dewi) nog nooit naar een uitvoering van hem geweest en ik wist ook niet of het iets voor mij zou zijn maar omdat zijn naam vaak voorbij komt, wilde ik graag zelf zien en ervaren wat Ricky Risolles nou precies doet. Er werd verteld dat Ricky ons mee zou nemen aan de hand van sketches waarmee hij situaties uit zijn leven zou vertellen of beschrijven. Daarnaast werd er verteld dat tante Lien nog langs zou komen en dat er muziek bij zou zijn.

Op zaterdagavond 23 maart gingen wij (Charlene en ik) naar de voorstelling van Ricky Risolles, collega bestuurslid Stephan zou in eerste instantie ook meegaan maar die was uiteindelijk verhinderd. Na eerst gezellig bij Charlene thuis wat gezeten en gegeten te hebben vertrokken we naar het theater. De theatervoorstelling vond plaats in theater Isala in Capelle aan de IJssel, op het grote podium. In deze zaal was er plaats voor circa 500 man en de zaal was nagenoeg uitverkocht. Charlene en ik hadden een mooi plaatsje op het balkon waarbij we een goed zicht hadden op het podium.   

Ricky opende met een sketch die in het teken stond van het bewaren van etenswaren. Hij deed dit aan de hand van een aantal ervaringen waarbij hij vertelde dat zijn Indische familie en vrienden nogal graag etenswaren in de koelkast bewaren. Ik moest wel lachen want ik herkende een van de ervaringen die hij beschreef want die had ik een paar uur daarvoor nog in zijn column in het blad de moesson gelezen. Daarnaast kon ik zijn verhaal over het bewaren in de koelkast ook nog relateren aan een ervaring die ik afgelopen maandag nog had, iets met frisdrank en bewaren in de koelkast…

Na deze verhalen werd de band geïntroduceerd, een driemans bezetting bestaande uit een bassist en twee gitaristen. Bij een aantal van de nummers kwamen de ukelele en een steelguitar tevoorschijn waardoor er ook wat krontjong melodieën klonken. Deze klanken kwamen goed van pas toen een van de bekendste tantes op het podium verscheen, Tante Lien, en zij wat liedjes ten gehore bracht onder andere “geef mij maar nasi goreng”.

 

Na ruim een uur was er een pauze en in de foyer kwamen we nog wat kennissen tegen, twee van die kennissen gaven aan dat ze die show al meerdere keren hadden gezien. Naast onze kennissen liepen er nog wat bekendere mensen rond en wat me ook opviel, er liepen mensen van alle generaties in de foyer. De jongste persoon was 9 jaar, Ricky noemde hem nog tijdens de show want hij gaf aan dat de moeder van de jongen aan Ricky had gevraagd of de show ook voor hem geschikt was.  

De pauze was voorbij en de show begon met een wat serieuzer verhaal. Ricky vertelde het verhaal over zijn vader en dat zijn vader hem en zijn moeder heeft achtergelaten. Dit gebeurde uiteraard allemaal op een grappige manier, de manier zoals die bij velen nog bekend is uit de Late Late Lien Show waarbij tante Lien in gesprek gaat met haar gasten. In dit geval speelde Ricky zijn vader die geïnterviewd werd door tante Lien.  

 

Als afsluiting van de show werd Riem de Wolf van de Blue Diamonds nog geëerd en sloot dit af met een mooi en gevoelig liedje, een bijzondere afsluiting.

Deze avond stond dan misschien niet helemaal in het teken van overdracht maar verbinden is hier zeker wel aan bod gekomen. Daarnaast heb ik gelachen om de anekdotes, heb ik genoten van de muziek, heb ik gezellig met een aantal mensen kunnen bijkletsen heb ik een leuke dag gehad met Charlene.

Na afloop hebben we nog wat snacks gekocht, door de verhalen van Ricky heb ik die avond maar even voor de pasteitjes gekozen in plaats van de lemper……

Groetjes,

Dewi

Stichting Arjati

Jan Willemstraat 9

5103 AD Dongen

info@arjati.nl

Indisch Museum

Joseph Poelaertsstraat 1

4827 EL Breda

indischmuseum@arjati.nl

Volg ons op onze socials

Design en beheer: Banse Project Management