Op zondag 5 juni 2011 werd het Pindakaaslightfestival in Tilburg gehouden. Een festival voor Nederlandse jongeren met een Indonesische achtergrond. Indonesisch omschrijven zij als Indisch, Moluks, Javaans, Indo en campur aduk. Nieuwsgierig geworden door alle informatie op de website besloot Charlaine Breuer, jongerenvrijwilliger van Arjati, een kijkje te nemen op het festival en verslag te doen van wat er allemaal te doen was. Misschien een idee om het Pindakaaslightfestival voor onze jongeren naar Breda te halen? Laat horen hoe jullie daar over denken.

Pindakaaslightfestival 2011

Op 5 juni 2011 ben ik met mijn vriend Erik, naar het pindakaaslightfestival geweest in Tilburg. Wij hebben gebruik gemaakt van foto’s, en tijdens het festival heb ik aantekeningen gemaakt om een duidelijk beeld te geven van wat er tijdens het festival allemaal werd gedaan. Om half 3 was de opening in het theatergedeelte en werd een woordje gedaan van wat er allemaal te vinden was in het gebouw, en welke activiteiten waar zouden plaatsvinden.

Allereerst werd er begonnen met een dans van Ish. Hij danste en maakte verschillende bewegingen met behulp van beelden die op hem geprojecteerd waren. De mensen van het licht zorgden ervoor dat er steeds verschillende beelden op zijn lichaam en op het scherm kwamen. Hij speelde daar handig op in.

Na deze dans werd er begonnen met de Pencak Silat, wat voor mij vooral het meest bijzondere was van het festival.De dans vond plaats in het theaterzaal en werd door 10 man sterk gegeven. Er werd tijdens deze verdedigingskunst ook gebruik gemaakt van een zwaard en een kandelaar.Na de Pencak Silat trad Wouter Muller op. Wouter Muller is zanger en tevens entertainer die de hele zaal wel mee kreeg. Hij bracht liedjes van zijn 5^e cd. Hij zingt vooral liedjes over zijn vaderland Indonesië en over zijn verleden en leven daar. Ook geeft hij duidelijk het verschil weer op een grappige en duidelijke manier, hoe het is om van Indonesië naar het koude kikkerlandje Nederland te komen. Hij maakt muziek met behulp van een gitaar en een mondharmonica. Nadat hij steeds een nummer had gespeeld legde hij uit waar het volgende nummer over ging. Ook raakte hij het publiek erg met een stukje entertainment. Hij bracht zijn nieuwe nummer dat ging over de eerste generatie Indonesiërs, waarvoor hij veel respect heeft.  Vroeger wilde hij weten wat een Indo was. Volgens zijn opa is dat een ‘’In Nederland Door Omstandigheden’’.

Ook bracht Wouter een liedje met behulp van een Balinese danseres, genaamd Aafke de Jong. Zij was gekleed in kleurrijke kledij met glitter en parels. Na dit nummer bracht hij een liedje met behulp van hasabi (Sumatrisch instrument)van teakhout28. Bestaande uit 2 snaren met een touwtje eraan(een soort gitaar). Na Wouter Muller werd er uitleg gegeven over de Pencak Silat. Er werd een demo gegeven over deze verdedigingskunst. Er werden verschillende verdedigingsvormen gebracht zoals tijger, slang en panter. Benadrukt werd dat de Pencak Silat een verdedigingskunst is en GEEN vechtkunst. In de lounge draaide dj Djurian en in een andere ruimte waren Indische hapjes te kopen en spulletjes.

Na de Pencak Silat was er even niets meer te doen, het was kwart voor zeven en pas om 9 uur zou er weer een voorstelling zijn in het theater. Wij besloten toen om naar huis te gaan om dat we anders wel lang moesten wachten op de volgende activiteit.

Samenvatting

Het festival was niet heel erg druk bezocht. Ik had gedacht dat op het festival meer jongeren zouden komen, maar er waren juist      mensen van alle leeftijden, van jong tot oud. Het was dus niet specifiek voor jongeren. De jongeren die er waren , waren van allerlei culturen:  Nederlands, Surinaams, Indisch etc. De plaats waar het festival plaatsvond was wel goed uitgekozen, omdat er in het gebouw zelf meer creatieve dingen werden georganiseerd. Ik zou er zelf voor gekozen hebben meer richting stad om zoiets te organiseren. Dus iets centraler in Tilburg.  Het was wel een gezellige sfeer, een sfeer van saamhorigheid.

Het onderdeel wat veel belangstelling had was de Pencak Silat, omdat voor mij en voor waarschijnlijk een heleboel andere mensen,dit iets is wat je niet vaak ziet en waarvan je eigenlijk wel meer van zou willen zien. Wouter Muller trok ook de aandacht omdat hij ook tussen het zingen door een stukje entertainment bracht en zijn kijk op dingen. Ikzelf voelde mij het meest aangetrokken tot de Pencak Silat en de Balinese dans die werd getoond tijdens het optreden van  Wouter Muller.

Het is een festival waar nog meer reclame voor moet worden gemaakt, omdat het nog niet zo bekend is bij iedereen.

Het mag nog net iets meer gericht worden op de jongeren, wij zijn denk ik nog niet wijzer geworden over onze achtergrond tijdens het festival. Het zou wel een leuk idee kunnen zijn voor de Bredase Jongeren dit festival, maar ik denk niet dat zij daar  antwoorden kunnen vinden op veel vragen die ze hebben over hun afkomst.

Tekst:            Charlaine Breuer (jongeren vrijwilliger Arjati)

Foto’s:           Charlaine Breuer