Stichting Arjati is op 7 mei 2009 in Breda opgericht. Zij heeft een onbezoldigd bestuur bestaande uit Anita Wissel – ten Cate, Charley Bakker, Dewi van Hoek en Ernst Breuer.
Mijn naam is Dewi van Hoek, ik heb een Nederlandse moeder en Moluks-Indische vader. De laatste jaren begon mijn opa mondjesmaat over zijn verleden te praten, heel af en toe kwam daar ook een herinnering naarvoren uit de tijd dat hij aan de Birma spoorlijn heeft gewerkt. Ik vond dit erg interessant, allereerst omdat hij vanuit zijn ervaring aan het vertellen was maar ook omdat ik toen weinig wist over dit deel van de geschiedenis. Daarbij dus ook weinig wist over mijn eigen geschiedenis.
Stichting Arjati heeft er voor gezorgd dat ik steeds meer over de geschiedenis te weten ben gekomen. Via de verhalen van de vrijwilligers heb ik mijn eigen verhaal verder kunnen uitwerken. Daarnaast heb ik via Stichting Arjati kennis mogen maken met een gezellige groep mensen, waarbij overdracht en het uitwisselen van ervaringen centraal staat. Ik hoop dat we met zijn allen nog lang mogen uitdragen.
Mijn naam is Ernst Breuer en ik ben geboren in Waalwijk. Mijn ouders komen van Java. Ik ben van de 2e generatie en heb kinderen die tot de 3e generatie behoren. Het Indisch zijn is voor mij nooit een vraagstuk geweest. Opgegroeid met rijst, loempia en nog meer lekkers, naast de stamppot.
Mijn zoektocht naar mijn Indisch zijn werd steeds meer gewekt door de vele verhalen van mijn moeder. Ze doorbrak de ‘Stilte’ en vertelde over haar jeugd, vooral de leuke en mooie dingen. Maar ook de minder leuke dingen zoals het kampleven en de Bersiap.
Ik ben me er steeds meer in gaan verdiepen, vooral om te begrijpen wat zij en vele anderen, hebben meegemaakt. Teruggaan naar Nederlands – Indië, dat kan niet meer. Maar de geschiedenis van toen, alle herinneringen, goed en minder goed, zijn een onderdeel geworden en gebleven van ons leven. Omdat de Indische geschiedenis ook deel uitmaakt van de Nederlandse geschiedenis, mag dit nooit verloren gaan en moet dit ook doorverteld blijven worden. Juist omdat er steeds minder mensen zijn die het zelf hebben meegemaakt, is deze overlevering zo belangrijk! Daarom wil ik me als bestuurslid inzetten om de Indische cultuur en de geschiedenis te behouden.
Mijn naam is Anita Wissel-ten Cate en ik ben sinds 2014 vrijwilliger bij stichting Arjati en per 1 januari 2023 ben ik de penningmeester van stichting Arjati.
Toen ik Raffy had verlaten in 2013 om ergens anders te gaan werken, heb ik contact gehouden met Magda Wallenburg. Na 1 jaar, weg van Raffy, begon ik toch het contact met Indische en Molukse ouderen te missen. Het gemis en het verlangen naar mijn eigen cultuur werd steeds groter en groter. Mijn gevoel had ik met Magda gedeeld en toen kwam Magda met de vraag of ik het leuk zou vinden om als vrijwilliger bij Arjati te komen. Ze vertelde mij over waar Arjati voor staat en wat ze allemaal doen. Dit sprak mij erg aan en was meteen enthousiast. Ik gaf aan dat dit mij heel erg leuk leek. Ik ben begonnen met bezoeken te brengen bij een oude Indische vrouw bij mij in het dorp, dat was mevrouw Meelhuijsen. Deze ontmoetingen waren erg bijzonder en we hadden gelijk een klik. Dat was mijn eerste stap bij Arjati.
Stichting Arjati is een stichting met hart voor de Indische en Molukse cultuur en alle vrijwilligers die dit mede mogelijk maken. Ik ben enorm trots dat ik deel mag uitmaken van deze mooie stichting “Arjati”.
Mijn naam is Charley Bakker en ik ben geboren in Geleen maar woon al heel mijn leven in Prinsenbeek. Mijn ouders komen uit Java (Jakarta) en Sumatra (Palembang). Helaas hebben mijn ouders mij weinig verteld van hun tijd in indonesie en wat het met hun heeft gedaan toen ze in nederland kwamen wonen.
Ik heb wel een Indische opvoeding gehad met alle normen en waarde die daarbij horen, maar zonder alle verhalen van onze geschiedenis.
Vanaf het moment dat mijn vader in verzorgingshuis Raffy Breda kwam te wonen werd ik geïnteresseerd in onze Indische geschiedenis en is mijn zoek tocht begonnen. Helaas kon ik de verhalen niet meer van mijn vader en moeder horen omdat mijn moeder al overleden is en mijn vader niet meer kon praten of schrijven.
Nu een aantal jaren verder weet ik al meer over onze geschiedenis en wil het graag verder vertellen. Ik zie het belang van het verhaal over onze geschiedenis te waardevol is om te vergeten. Dit is ook de reden dat ik als bestuurslid van Arjati ben gaan werken.
Het verhaal uit te zoeken en te vertellen en op deze manier de volgende generaties bewust te maken van onze geschiedenis en Indische cultuur.